اسم دامنه جدید چطور بر سئو اثر میگذارد؟ اسم دامنه جدید چطور بر سئو اثر میگذارد؟

کسی که شبکه جهانی وب رو بوجود آورد، پیش بینی کرده بود که فقط یه تعداد محدودی پسوند لازم میشه. در آدرس وب سایتها، به پسوند یا همون آخرین عبارت بعد از نقطه، دامنه سطح بالا یا TLD میگن. برای نشون دادن شرکتها، سازمانهای آموزشی، دولتی و غیره یه سری gTLD (دامنه های سطح بالای جهانی یا global Top Level Domains) بوجود اومدند، مثل .com و org. علاوه بر این، یه سری دامنه های سطح بالای دیگه هم برای کد کشورها بودند که هر کدوم یه ملیتی رو نشون میدادند مثل .ir
بی نظمی و رایگان بودن اسامی دامنه، باعث شد خیلی از آدرسهای .com زود از بین برن و با بی نظمی به کار گرفته بشن. همین مسئله جرقه ای شد برای تشکیل شرکت اینترنتی (یا ICANN) که مسئول تخصیص اسامی و اعداد بود. ICANN مسئولیت نظم بخشیدن به فروش و مالکیت اسامی دامنه رو به عهده داشت و یکی از اولین وظایفش این بود که نیاز بیش از حد دامنه های شرکتی (پسوند .com) رو که همه جا و برای همه سایتها استفاده میشد کم کنه.
در حال حاضر بیش از 1500 دامنه سطح بالا در گردشه، از TLDهای اصلی مثل .wiki و .army تا چیزهای عجیب مثل .duck و .pink که بعضی هاشون خیلی سریع همه گیر شدند و بعضی هاشون ناشناخته موندند و کسی انتخابشون نکرد. اینجا یه سوالی به ذهن متبادر میشه: این اسامی دامنه چطوری میتونن روی سئو اثر بذارن و آیا شرکت های تازه تأسیس میتونن برای وب سایتشون از پسوندهای غیرمرسوم استفاده کنند؟
مهمترین جذابیت دامنه های سطح بالا ارزون تر بودن و آزاد بودنشونه. ICANN به کمک تنوع بخشیدن به دامنه ها، خیلی وقته که تونسته به هدف کم کردن قیمت ها برسه.
انتخاب پسوندهای تازه واردی مثل .space یا .ninja روی رتبه جستجو اثری نداره- حداقل تو تئوری. دارکوب هم به عنوان شرکتی که انواع خدمات مرتبط با وب رو ارائه میده، تنوع زیادی از پسوندها رو برای آدرس وب سایتها پوشش میده.
گوگل بطور عمومی اعلام کرده، الگوریتمش تفاوتی بین دامنه های سطح بالای مختلف قائل نمیشه. بنابراین صنایعی که برای خودشون پسوند اختصاصی دارند (مثل .sony یا .dentist) نباید بالاتر از پسوندهای سنتی مثل .org رتبه بندی بشن. پس مثلا اگه شما لبنیات فروشی داشته باشید و پسوند .cheese رو برای کارتون انتخاب کنید، نباید نسبت به وقتی که پسوند .com رو انتخاب میکنید فرقی داشته باشه.
رقیب گوگل، Bing و شریک فعلیش یاهو بخش قابل توجهی از بازار موتور جستجوی جهانی رو هنوز در دست دارند و بینگ برای محاسبه سئو روش دیگه ای رو در پیش گرفته. مثلا اینکه بینگ سایتهای قدیمی رو به سایتهای جدیدتر ترجیح میده و بیشتر به کیفیت بک لینکها اهمیت میده تا به تعدادشون. اما بینگ هم مثل گوگل اعلام کرده که دامنه های سطح بالا بر هم دیگه ارجحیت ندارند و اثری بر رتبه بندی سایتها نمیذارن.
با این همه، در عمل چیز دیگه ای میبینیم؛ شواهد نشون میدن بعضی از دامنه های سطح بالای جهانی در نتایج رتبه بندی ضعیف عمل میکنند و این هم به خود ما برمیگرده. چون طبق الگوریتم موتورهای جستجو، طرز رفتار و عملکرد آدم ها اثر زیادی بر رتبه بندی سایتهای میذاره. اگه مردم زیاد از یه وبسایت دیدن کنند، عملکرد اون وب سایت در جستجو بهتر میشه. اگه مردم روی سایت یه مدتی بمونن، باز هم بهتر میشه و اگه بهش لینک بدن که دیگه بهترترتر میشه.
همین قانون، اهمیت جذب بازدیدکننده دائمی رو برای وب سایتها بیشتر میکنه و باعث میشه تعصبی که آدما نسبت به پسوندهای نوظهور عجیب دارن به قوه خودش باقی بمونه. مردم به دامنه هایی که طبق استانداردهای سنتی نیستند کمتر اعتماد میکنند و کمتر ازشون بازدید میکنند. بینگ اقرار کرده اگه سایتی میخواد رتبه خوبی بگیره باید مردم دوستش داشته باشن.
با توجه به همه حرفهایی که زده شد، میشه نتیجه گرفت اسامی جدید دامنه تا وقتی که هنوز خوب بین مردم جا نیفتاده اند، بر سئوی سایت ها اثر میذارن. اینطور که تخمین زده اند، از وقتی که یه سایت راه اندازی بشه تا وقتی که مردم قبولش کنند، حدود 10 سال طول میکشه. دامن های جدید شاید هیچ وقت نتونن این همه دووم بیارن. البته بعضی هاشون الآن در مسیر کسب اعتبارند، ولی اگه کسی بخواد وب سایتش از همون روز اول عملکرد خوبی داشته باشه، باید از TLDهایی استفاده کنه که برای مردم جذابیت بیشتری دارند. انگار پسوندهای .com یا پسوندهای ملی یه خلوص و صداقتی تو ذاتشون دارن که دامنه های سطح بالای جدید ندارن. مثل شماره موبایل، که شماره های سنتی و دائمی، بین مردم اعتبار بیشتری دارن نسبت به شماره های اعتباری که بعدا به بازار اومدند. بعضی وقتا اینطوریه دیگه، بهتره از روشهایی که امتحان خودشونو پس دادند استفاده کرد.